Vader was zelf ook geen onverdienstelijk muzikant. In zijn lagere school periode speelde hij in het schoolorkest eerste blokfluit. Hij was de enige die zonder dat het spuug uit de fluit liep de hoge C kon fluiten. Later is hij bekkens gaan spelen bij de fanfare. Een beetje gek werden wij er wel van en het heeft maanden geduurd voordat hij bezweek voor onze argumenten, dat een halfuur oefenen per dag echt niet nodig was. En nu had zijn zoon al 2 keer spontaan een stukje Beethoven geïmproviseerd en dat zonder les. Op een avond kwam mijn vader uit zijn werk en hij had een vrouw bij zich, waarvan ik zeker wist dat het niet mijn moeder was. “Kijk eens jantje, dit is Juffrouw Borst, zij is je pianojuf.” Zei mijn vader. Ik bekeek haar eens goed. Ze was een oude vrijgezelle secretaresse van achter in de 50. Mager als een lat en de meest engste handen die ik ooit had gezien. De handen waren mager. Ze had hele lange vingers, doorgetrainde vingers, vingers die onophoudelijk hadden piano gespeeld en brieven hadden getypt. Moest zij mij klaarstomen voor de

concertzaal? Ik gaf haar een handje en een vriendelijke blik, alhoewel ik zeer grote twijfel had aan wat zij aan mijn pianospel zou kon toevoegen. Ik kreeg mijn eerste pianoboekje, mijn tweede boekje… Iedere dag moest er minstens een halfuur gestudeerd worden. In plaats van te improviseren en mijn eigen liedjes te spelen, zat ik nu iedere dag een half uur toonladders te oefenen en moest ik letten op mijn vingerzetting. Ik wist zeker dat ze de vingerzettingoefeningen alleen maar deed zodat ik later net van die enge handen zou krijgen als zij had. Toen ik ook nog merkte dat mijn voetbaltechniek zienderogen achteruit ging omdat ik menig potje voetbal op het trapveldje miste door die stomme pianolessen heb ik de handdoek in de ring gegooid. Juffrouw Borst werd weggesaneerd en mijn vader moest nog maar even wachten met het boeken van Carré. Ik ben ’s avonds op zijn schoot gekropen en heb net zolang gezeurd om een hond totdat ik 2 van die koperen deksels had. Heerlijk met de muziek mee en lekker voetballen.